Y_ZONE
Y, the second unknown, makes critical comments on the gaps in the flow of images. A time for reflection on what we do not see; the images of emptiness.
Y, de tweede onbekende, plaatst enkele kritische kanttekeningen bij de gaten in de beeldenstroom. Een ruimte voor reflectie over wat we niet zien; de beelden van de leegte.
Dierk Schmidt(D) – SIEV-X, 2001-2005, schilderijen op plasticfolie – paintings on plastic foil
There are no pictures of the boat that sank between Australia and Indonesia on 19th October 2001, even though there were 397 people on board. Not of the 44 survivors nor of the Australian Coast Guard. Perhaps this is because the first were refugees and the second had already identified the boat as a Suspected Illegal Entry Vessel or SIEV. Dierk Schmidt fills in the missing pictures, just as Géricault had done more than a hundred years previously for the survivors of the Medusa. SIEV-X (the X stands for the nameless boat) brings together the historical work of Géricault (and his idealistic neighbour in the Louvre, Delacroix) with the topical issue of boat refugees and an idealistic Nike clip in which Brazilian footballers get through airport security without the slightest trouble.
Er zijn geen beelden van de boot die op 19 oktober 2001 zonk tussen Australië en Indonesië, ook al waren er 397 opvarenden aan boord. Niet van de 44 overlevenden, noch van de Australische kustwacht. Misschien is het omdat de eersten vluchtelingen waren en omdat de laatsten het schip eerder al hadden geïdentificeerd als een Suspected Illegal Entry Vessel of SIEV. Dierk Schmidt vult zelf de ontbrekende beelden in, zoals Géricault het meer dan honderd jaar geleden deed voor de overlevenden van de Medusa. SIEV-X (de X staat voor de naamloze boot) verenigt in een drieluik het historische werk van Géricault (en zijn idealistische buur in het Louvre, Delacroix) met de actualiteit van de bootvluchtelingen en een idealistische Nike-clip waarin Braziliaanse voetballers moeiteloos de security van de luchthaven passeren.
Buy the book in the shop or on www.bbooks.de
Thomas Köner (D) – Suburbs of the Void, 2004, video, 13′
It is sometimes claimed that the suburbs are only shown when something awful happens there. The recent riots in the French banlieues seem to prove this. But is this really true? Is this suburbia too not always under observation? Even when no one is looking? For this video, just as for the earlier ‘Banlieue du Vide’ and ‘Nuuk’, Thomas Köner collected images from webcams. They are empty pictures of a deserted square. The city is Helsinki . The polar winter provides a carpet of snow like a projection screen. We hear people’s voices but do not see them. As if this were a film not to watch. Unheimlich.
Er wordt wel eens beweerd dat de voorstad enkel in beeld komt als er iets ergs gebeurt. De recente rellen in de Franse banlieues leken het bewijs. Maar is dat wel zo? Wordt ook dit Suburbia niet permanent in het vizier gehouden? Ook als er niemand kijkt? Thomas Köner verzamelde voor deze video, net als voor het eerdere Banlieue du Vide en Nuuk , beelden van webcams. Het zijn lege beelden van een verlaten plein. De plaats is Helsinki. De poolwinter zorgt voor een sneeuwtapijt als een projectiescherm. We horen stemmen van mensen die we niet zien. Alsof dit een film is om niet naar te kijken. Unheimlich.
Herman Asselberghs (B) – a.m./p.m., 2004, video, 45′
In ‘a.m/p.m.’ there are no more people to be seen. Photos of cosmopolitan cityscapes are systematically scanned. On a soundtrack you hear a woman’s voice recounting her story and that of the world; about images of today, about a journey. Her monologue is a fictionalised version of the impressions that Asselberghs picked up during his trip to Palestine . He consciously chose for the film to show the explosive and mediatized situation in the region by taking an absolutely minimalist audiovisual approach. The fact that he creates a detached view by using a female voice instead of his own, coupled with deviating from a run-of-the-mill documentary style, produces a complex approach to his ideas and feelings on the Israeli/Palestinian conflict.
In a.m./p.m. is geen mens meer te zien. Foto’s van betonnen grootstedelijke landschappen worden afgetast. Op de geluidsband vertelt een vrouw over zichzelf en de wereld, over beelden van vandaag, over een reis. Haar monoloog is een gefictionaliseerde verwerking van de indrukken die Asselberghs opdeed tijdens zijn bezoek aan Palestina. In de film heeft hij ervoor gekozen de explosieve en gemediatiseerde toestand in de regio via een absoluut minimale (audio)visuele aanpak te benaderen. De afstand die hij schept door een nuchtere vrouwenstem te gebruiken in plaats van zijn eigen stem en zijn afwijzing van documentair materiaal zorgt voor een complexe benadering van zijn gevoelens en ideeën rondom het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Buy TIME SUSPENDED, the book with the text from the video (eng/ned), in the shop or on www.squarevzw.be
Lieven De Boeck (B) / Fireworks II. Le Bleu du Ciel. II.09.01, 2002, four ymck prints and four maquettes
The excess of the twenty-first century is also the ultimate (and inevitable) illustration of Virilio’s aesthetics of disappearance.In this work the architect Lieven de Boeck sketches a previously unseen picture of the events of 11th September 2001. The target is the Twin Towers , New York ‘s beacon of modern architecture. The architects were Mohamma Atta and Marwan Al-Shehhi. The result is fireworks, an entirely new space of excess.
Hét exces van de eenentwintigste eeuw is tevens de ultieme (en onvermijdelijke) illustratie bij Virilio’s esthetiek van de verdwijning. Architect Lieven de Boeck reconstrueert met dit werk de gebeurtenissen van 11 september 2001. Het doel zijn de Twin Towers, baken van de moderne architectuur in New York. Architecten zijn Mohamma Atta en Marwan Al-Shehhi. Het resultaat is vuurwerk, een volkomen nieuwe ruimte van exces.
