incident blijft thuis.

Waarom zouden we nog buitenkomen? We hebben in Résidence incident toch alles binnen bereik? Ons kantoor staat vol boeken en platen. We zitten op het net. Een tv op de frigo en een radio naast de koffiezetmachine. Af en toe bellen we de pizza delivery boy, bezigen we het telefoonnummer van een uitstekende meeneemchinees of bellen we voor een kleine sushi-party. Plus: naar aloude traditie krijgt incident ook veel bezoek.

En als er bezoek is, is het feest. Zo sociaal zijn we wel. Zoals toen de voorzitster terugkeerde uit New York. Zij is trouwens de enige die ons vertegenwoordigd in de buitenwereld, dus wanneer zij terugkomt is het sowieso dubbel feest. De buit: CD’s uit Other Music, boeken van bij St Marks Bookshop, verhalen uit The Cooler… Al die plaatsen die niet op het net staan! Een weekje prospecteren in New York is genoeg om een hele jaargang Gonzo mee te vullen. Aangezien de voorzitster de gezelligheid zelve is, had ze zelfs voor ieder van ons een bagel meegenomen in haar valies. Wij eten toch alles, als het maar aan huis gebracht wordt. En voor dj Laurence – dat is haar coiffeur uit de zuidstraat als hij tenminste niet op Ibiza zit of in de Atom Club draait, – had ze bij Dance Tracks inkopen gedaan, een nieuwe, nee, de nieuwste lading Deep House Garage Underground (je weet wel, het enige dance genre dat al jaren hetzelfde klinkt zonder vervelend te worden). We hebben voor de gelegenheid nog eens het deksel van de pick up gehaald, de versterker op ‘phono’ gezet, het stof van de naald geveegd, de juiste snelheid ingesteld en we waren vertrokken.

We waren direct mee op de tonen van haar uitgekiende selectie: LP&S featuring Vincent Montana, Lenny Fontana, Glenn Underground, Innervision en al die andere artiesten waarvan alleen onze voorzitster en Laurence het geheim (en de naam) weten, deden ons dansen tot we er zere voeten en een jetlag van kregen. De symptomen van een weekje New York dus Alsof we er zelf waren (uit)geweest. Een primeur: binnenkort mag incident naar Tokyo. Benieuwd wat de voorzitster dan gaat meebrengen.

Toen Laurence zijn plaatjes kwam halen, heeft hij tijdens een instant after-party gratis al onze coiffuren terug in orde gebracht. Dat mocht wel na zo’n wilde house party, te meer omdat we sinds onze Spaanse avonturen weer allemaal een weelderige haardos hadden opstaan. Zo gaat dat tegenwoordig in de incident-residentie. Oost-west, thuis best. We hebben gewoon geen tijd om uit te gaan. Laurence was nog niet goed weg of daar staat Julien van Elf Cut. Hij had een nieuw plaat bij van dj Yuri, voor de gelegenheid omgedoopt tot Lester Lewitt. We denken dat we voorlopig het deksel nog niet op de pick up leggen. We kennen dj Yuri van de parties uit de tijd dat we wel nog eens een stapje in de wereld zetten. We zagen hem voor het eerst aan het werk tijdens het straatfeest van de Beursschouwburg, en later (in betere doen) tijdens een radio Panik party: stevige drum & bass uit het Brusselse dorp. En nu we ’t er toch over hebben. Lang geleden dat we nog eens een bus langs binnen zagen. Er staat er een op de kaft van de plaat. Schone foto… We zien ze hier wel dagelijks voorbijrijden als we door het venster kijken. Maar de binnenkant? Vreemd hoe proper het is (zeker na de verhalen van de voorzitster over de ratten en de muizen in de Newyorkse underground). Geen graffiti en andere versieringen waar je de drum & bass van dj Yuri toch mee zou associëren. En dat vonden we ook zo een beetje van die plaat van Lester Lewitt. We herkenden dj Yuri niet echt meer. Die donkere drum & bass klanken uit onze herinnering waren duidelijk rijker en rijper geworden. Daarom niet minder goed. Opgepoetst is ook schoon. En het had zeker nog de freaky momenten van weleer. Wat het voor ons nieuw maakte waren dingen als de easy listening momenten op een nummer als South Pacific. Of de Eraserhead-achtige freakshow geluiden op Electric Chopsticks. Een nummer als Dirt klonk ons dan weer vertrouwder in de oren. Vooral … (zo noemt het laatste nummer op de EP) geeft een doorsnee van Lester Lewitt nieuwe stijl: gestoorde elektronische beats afgewisseld met easy tunes en concrete geluiden. Het leukste is dat … (ja, zo noemt dat nummer nu eenmaal – we kunnen er ook niets aan doen) niet stopt: de laatste groef is een eindeloze. Zoals op de eerste single van Scratchpetland.

Vynil kan soms toch schoon zijn. Julien was nog niet goed weg of daar was Tom van Lowlands met weer iets nieuws. België is een rijk land. We moeten eerlijk toegeven dat we aanvankelijk onze gebruikelijke gastvrijheid wat temperden toen we dj Low met die nieuwe plaat zagen zwaaien. We dachten onmiddellijk aan zijn vorige release, Fear No Fall, waar hij zelf een van de medeplichtigen was voor de gezellige improvisaties. We vonden dat allemaal wel zeer sterk toen we nog niet zo huiselijk waren (lees het eerste incident-report er maar op na), maar nu zou zoiets ons helemaal tot couch potatoes herleiden. En dat willen we kost wat kost vermijden. Maar goed, geen moeilijke avant-garde kampvuurgeluiden van, eigenlijk via, Low deze keer, maar stevige drum & bass. Pragmatic Guidance is de titel, Eavesdropper de naam van het nieuwe muzikale genie van de lage landen en elders in dit nummer kan u uitgebreid kennismaken met dit beest uit Mechelen (Mechelen?). Als u dat al niet deed tijdens De Gebeurtenissen of tijdens Ten Days of Techno of zeer recent nog tijdens Sample It! in de Gentse Vooruit (dan hebt u zeker TV-incident gezien! Want incident zorgt nu ook voor een huiselijke sfeer op dansfeesten te lande). Toeval? Toen trad telkens Eavesdropper aan als muzikale evenknie van dat literaire beest uit Antwerpen, Jeroen Olyslaegers. Tijdens De Gebeurtenissen rapte die laatste over captain Buck Dany in de ondergrondse van Jumet. Kippevel! Sindsdien zijn de klanken van Eavesdropper voor ons gelinkt aan de zwartste kant van het Belgische onderbewustzijn. Eavesdropper, dat is: barok, bombastisch, decibel-terreur, audio-horror, het kwade klank geworden, bloed & bas, drum & bodem, Laibach in de deeltjesversneller, Vlaanderen binnen twintig (tien, vijf, een?) jaar, Fort Europa op slot en de sleutel weggegooid, 13 juni op komst, Sabine Hagedoren naakt in een zwaar onweer. En nog veel meer. Ook op plaat.

Leuk trouwens dat Tom net na Julien kwam binnengevallen, want de plaat van Lester Lewitt op Elf Cut valt prima te mixen met die van Eavesdropper op Downsall Plastics. Hopelijk krijgen we snel meer van dat. Of misschien maken we zelf eens een plaat?

incident, uw luistervink voor stille dagen, blijft thuis voor u! Stuur uw commentaar en andere klanken naar onze residentie via incident@skynet.be