De bazin van Roberta. Er zijn er veel in Brussel en omstreken die haar nog altijd zo kennen. Op die plek, in hartje Brussel, kon je aan het eind van de jaren tachtig niet alleen iets drinken of eten, je kon er ook alle bordjes, schoteltjes of kopjes die je leuk vond kopen en meenemen naar huis. Ze organiseerde er ook haar eerste tentoonstellingen – eigenlijk was die plek zelf een permanente en voortdurend wisselende tentoonstelling.
Het was te mooi om waar te zijn. Roberta kende een kort maar intens bestaan en behoort intussen tot een ver verleden dat nog steeds tot de verbeelding spreekt. Sindsdien verzorgt Ann Weckx kostuums en decors voor verschillende theatervoorstellingen. Dat doet ze met evenveel flair. Alsof het zo moet zijn omdat het altijd zo is geweest.
Veel van die producties staan in de KVS. Het is daar ook dat ze voor het eerst de foto’s toont die ze nu exposeert bij CLJP. Toen waren ze deel van het ‘armwoede’ project in het Brusselse stadstheater. Maar ook dat was te mooi om waar te zijn. Deze mensen tonen geen armoede, maar wel rijkdom; een rijkdom waar enkel Ann Weckx het recept van kent.
Ze fotografeert al haar personages op de rug. Het zorgt voor een zekere discretie (de schroom van de gelegenheidsfotografe?), het zorgt voor een anonimiteit die de figuren typeert (zoals acteurs in het theater typerend zijn voor ‘een bepaald soort mensen’?). Ze zijn allemaal bejaard. Terwijl ze weglopen van de kijker, altijd in de richting van het beeld, lopen ze recht in het leven. Het zijn allemaal stadsfoto’s, gemaakt op verschillende reizen binnen en buiten Europa. En dan zijn er nog de rekwisieten. Elke boodschappentas, elke jurk, elke broek, elk truitje, elke schoen en elke sandaal lijkt zorgvuldig gekozen. Alsof de fotografe haar professionele kleerkast overal met zich meeneemt op reis. Haar smaak? Of van die van een generatie?
Het oogt zo fris en toch toont het een rijk verleden. Het is zo vanzelfsprekend en toch zo juist gezien. Zo moet het geweest zijn bij Roberta. Zo moet het er staan op de scène. Ann Weckx toont de stad als een theater en als een permanente tentoonstelling. Een tijdmachine die haar geschiedenis – haar verleden, haar actualiteit én haar toekomst – niet enkel etaleert in haar stenen, maar meer nog in haar mensen. Hier is geen gelegenheidsfotografe aan het werk, maar gewoon een echte kunstenares.



Ann Weckx. ‘Onderweg’. Tot 30 juni bij CLJP Originals, Sleutelstraat 5, Brussel. Wo-zo, 11-18u. 02-219.17.93 www.cljp-originals.com