X_ZONE
X, the first great unknown in this exhibition. A space for fieldwork, with plenty of alternatives in an over-mediatised reality. Diaries, logbooks and other journals from a world not so far from here and not so long ago.
X, de eerste grote onbekende in deze tentoonstelling. Een ruimte voor veldwerk, met vele alternatieven bij een overgemediatiseerde realiteit. Dagboeken, logboeken en andere journaals uit een wereld niet zo ver van hier en niet zo lang geleden.
Terre Thaemlitz (Jap.) – Lovebomb, 2003, video, 74′
Mediaspace, 2001: as far as the American cross-dresser Terre Thaemlitz is concerned, all the misery that underlies the events of 11th September and the consequences that emerge from it can be reduced to one guiding principle: that of love. In Lovebomb, images and sounds from television and Internet make it clear where this excessive love leads: “Love of religion. Love of country. Love of family. Love of friends. Love of the team. […] Love of the beat. Once we accept love is not the root of all friendly cultural exchange, but that friendly exchange has and does still exist, I cannot avoid the revelation that when strategizing coexistence in a global context love is not the answer.”
Mediaspace, 2001: voor de Amerikaanse crossdresser Terre Thaemlitz is al de ellende die aan de basis ligt van elf september en de gevolgen die eruit voortvloeiden terug te brengen tot één leidend principe: dat van de liefde. Op Lovebomb, de cd, de video en de live-performance, gebruikt hij beelden en geluiden van televisie en internet om duidelijk te maken waar die excessieve liefde toe leidt. “ Love of religion. Love of country. Love of family. Love of friends. Love of the team. […] Love of the beat. Once we accept love is not the root of all friendly cultural exchange, but that friendly exchange has and does still exist, I cannot avoid the revelation that when strategizing coexistence in a global context love is not the answer . ”
Buy the dvd/cd in the shop or on www.comatonse.com
Harun Farocki & Andrei Ujica (D) – Videogramme einer Revolution, 1992, video, 107′
Bucharest , 1989: the last days of the Ceaucescu regime were accompanied by a popular uprising that was filmed by dozens of cameras. For this reconstruction Harun Farocki and Andrei Ujica draw on the hundreds of hours of material from both professional and amateur cameras. The material speaks for itself: anyone who wants power has to get control over television. Without the media and television the Romanian revolution would have taken a different course or may not even have taken place. This piece is about the birth of the tele-revolution and the revolution that wasn’t.
Bucarest, 1989: de laatste dagen van het Ceausescu-regime gingen gepaard met een volksopstand, gefilmd door tientallen camera’s. Harun Farocki en Andrei Ujica putten voor deze reconstructie van de feiten uit de honderden uren materiaal van professionele en amateurcamera’s. De beelden spreken voor zich: wie de macht wil, moet het beeld controleren. Zonder de televisie en andere camera’s in de hoofdstad was de Roemeense Revolutie anders verlopen of had zij misschien niet eens plaatsgevonden. Videogramme einer Revolution gaat over de geboorte van de tele-revolutie – over de hyperrealistische revolutie.
Dvd coming soon on http://on1.zkm.de/zkm/institute/filminstitut
Alexander Sokurov (Rus.) – Spiritual Voices, 1995, video, 340′
The border between Tajikistan and Afghanistan , 1994: at the very moment when the Russian campaign in Chechnya was in full swing and was shown every day on state television, Alexander Sokurov joined a border patrol in the newly independent Tajikistan . The war with Afghanistan was officially over, but the Taliban regularly carry out provocative actions against the Russian border post. This marginal war provides the material for a journal, not in the sense of an up-to-date news report, but rather a timeless diary containing the personal impressions of one of Russia ‘s greatest filmmakers. Dream images from a no man’s land far from home.
De grens tussen Tadzjikistan en Afghanistan, 1994: op het moment dat de Russische campagne in Tsjetsjenië goed op gang komt en dagelijkse kost is op de staatstelevisie, vervoegt Alexander Sokurov een grenspatrouille in het pas onafhankelijke Tadzjikistan. Officieel is de oorlog met Afghanistan afgelopen, maar de Taliban blijft de Russische grenspost regelmatig uitdagen. Deze marginale oorlog is stof voor een journaal, niet in de zin van een actueel nieuwsbericht, maar wel in de zin van een tijdloos dagboek met de persoonlijke impressies van één van de grootste Russische cineasten. Droombeelden uit een niemandsland ver weg van hier.
Buy the video in the shop or on www.ideale-audience.com
Pierre-Yves Vandeweerd (B) – Closed District, 2004, video, 55′
Southern Sudan, 1996: a Brussels film-maker was staying in the Sudanese town of Mankien to report on the war. When he left it looked as if filming the war was an act of resistance. The situation on the ground looks completely different when viewed remotely and leads to feelings of paralysis. The sense of powerlessness meant the pictures remained untouched for eight years. When he finally decided to edit the pictures, most of the people involved at the time had died and the situation in the area had deteriorated even more. A film about the invisible war and the position of the film-maker in it all.
Zuid-Soedan, 1996: een Brusselse filmmaker verblijft in de Soedanese plaats Mankien, om er de oorlog te verslaan. Bij zijn vertrek leek het filmen van de oorlog een daad van verzet. De situatie ter plaatse ziet er helemaal anders uit dan op afstand en maakt plaats voor verlammende gevoelens. Onmacht maakt dat de beelden acht jaar lang onaangeroerd blijven. Wanneer hij toch beslist de beelden te monteren, zijn de meeste mensen van toen overleden en is de situatie in het gebied nog verslechterd. Een film over de onzichtbare oorlog en over de plaats van de filmmaker in dit alles.
Buy the video in the shop or on www.gsara.be
Sergei Bugaev Afrika (Rus.) – Stalker 3, 2002, video, 53′ (courtesy of I-20 gallery, New York)
Chechnya , 1996: if it hasn’t been filmed, it hasn’t happened. This is the simple logic behind these pictures. This video, made by Chechen resistance fighters and found by the Russian artist Sergei Bugaev Afrika, presents proof of an operation in which mercenaries lured Russian troops into a trap. This is how they pay their wages: 10,000 for a truck, 20,000 for a tank, everything depends on the price on the list. Sometimes the camera turns briefly away from the battlefield to look at the sky, a bomb, a bird. These are the moments that reminded the artist of Stalker, Andrei Tarkovsky’s film in which soldiers fight in a zone whose borders are unclear. According to reports, Tarkovsky had the first version of his film destroyed. Bugaev says that the Stalker we know is the second version. And so this is Stalker 3, a tribute to the film-maker who once called the newsreel the ideal form of cinema.
Tsjetsjenië, 1996: als het niet gefilmd is, is het niet gebeurd. Dat is de simpele logica achter deze beelden. Deze video, gemaakt door verzetsstrijders in Tsjetsjenië en gevonden door de Russische kunstenaar Sergei Bugaev Afrika, dient als bewijs van een actie waarmee huurlingen het Russische leger in een valstrik lokken. Hiermee kunnen ze hun loon innen: 10.000 voor een truck, 20.000 voor een tank,… alles hangt af van de prijs op de lijst. Soms draait de camera even weg van het slagveld, naar de lucht, een boom, een vogel. Dat zijn de momenten die de kunstenaar deed denken aan Stalker, de film van Andrei Tarkovsky waarin soldaten vechten in een zone met onduidelijke grenzen. Naar verluidt liet Tarkovsky de eerste versie van zijn film vernietigen. De Stalker die wij kennen is, aldus Bugaev, de tweede versie van de film. En dus is dit Stalker 3; een hommage aan de filmmaker die de journaalfilm ooit de beste cinema noemde.
Kuda.org (Servië) – Safe Distance, 2002, video, 21′
Kosovo, 1999: even though war is not a video game, this is nevertheless the way the pilot in the cockpit sees it. This US Air Force plane is on its way from an Italian base to Novi Sad on a NATO mission. Figures, letters and coordinates are mixed in with comments and instructions from the base and the pilot’s breathing and sighing. These pictures are normally archived for analysis of the effectiveness of the operation. However, this copy was found after the plane had crashed in the mountains. The blue image signifies the end for the pilot: no image, no place, no reality. The ejector seat is the only salvation. So is there a second chance in real life after all?
Kosovo, 1999: ook al is oorlog geen videogame, toch is dit het beeld voor de piloot in de cockpit. Dit US Air Force vliegtuig is voor een NAVO-missie op weg van een Italiaanse basis naar Novi Sad. Cijfers, letters en coördinaten vermengen zich met commentaren en instructies van de basis en de ademhaling en gezucht van de piloot. Normaal worden deze beelden gearchiveerd om de doeltreffendheid van de acties te analyseren. Deze kopie werd echter gevonden na de crash van het vliegtuig in de bergen. Het blauwe beeld betekent het einde voor de piloot – geen beeld, geen plaats, geen realiteit. De schietstoel moet redding brengen. Is er dan toch een tweede kans in het echte leven?
Download this video on http://www.eternalnetwork.org/jm/safedistance.html , or make your own copy in the X_SHOP.
.
Unknown – TARGETS: Afganistán. Operation Anaconda.13, 1999, video, 15′
Afghanistan , 1999: masses of images of this sort are circulating on the Internet. Pictures of precision bombardments that appear to serve only the honour and glory of the army (usually American) and its arms suppliers. At the same time these pictures show the distance between the pilot and the battlefield. They reduce the pilot to a puppet in the hands of the real players in a studio a short distance away.
Afghanistan, 1999: er circuleren massa’s van dit soort beelden op het internet. Beelden van precisiebombardementen die lijken te dienen tot eer en glorie van het (Amerikaanse) leger en haar wapenleveranciers. Tegelijkertijd tonen deze beelden ook de afstand van de piloot tot het slagveld. Ze reduceren de piloot tot een marionet in de handen van de echte spelers in een studio een eindje verderop.
Search for this video on http://video.search.yahoo.com/video or ask for your copy at the front desk or on www.desorg.org
Saed Andoni (Pal.) – A Number Zero, 2001, video, 27′
Bethlehem , 2001: On his return to his place of birth on the West bank, the Palestinian filmmaker Saed Andoni finds an occupied city. He sets himself up in his favourite hairdresser’s, which serves as a living newspost during the umpteenth invasion by the occupying power. The message is: wait, listen, watch and, above all, talk.
Bethlehem, 2001: bij zijn terugkeer naar zijn geboorteplaats op de Westelijke Jordaanoever vindt de Palestijnse filmmaker Saed Andoni een bezette stad. Hij installeert zich in zijn favoriete kapsalon dat tijdens de zoveelste invasie van het bezettingsleger als levend nieuwsstation dienst doet. Wachten, luisteren, kijken en vooral: praten, is de boodschap.
Sagi Groner (IL./NL) – 4.11.02, 2003, video, 22′
Kfar-Saba, 2002: it is seven years since Sagi Groner celebrated his birthday in Israel , where he was born. Since then this video film-maker has opted for exile and now lives in Amsterdam . Seven years ago Yitzhak Rabin was murdered. Today, Groner’s visit to friends in the Jewish city of Kfar Saba , not far from Tel Aviv, is marked by a ‘minor incident’ with ‘only’ three deaths. Groner persuades his friends to walk to the site of the attack. On the way home they try to imagine the psychological state of the rescue workers, the investigators and the terrorist. Groner is a silent witness and thus the eternal outsider in a reality from which it is impossible for him to distance himself.
Kfar-Saba, 2002: het is zeven jaar geleden dat Sagi Groner zijn verjaardag vierde in zijn geboorteland Israël. Sindsdien kiest de videomaker voor het exil en woont hij in Amsterdam. Zeven jaar geleden werd Yitzhak Rabin vermoord. Vandaag wordt zijn bezoek aan vrienden in de joodse stad Kfar Saba, niet zo ver van Tel Aviv, getekend door een ‘klein evenement’ met ‘slecht’ drie doden. Groner overtuigt zijn vrienden om naar de plaats van de aanslag te wandelen. Op weg naar huis trachten ze zich in te leven in de psyche van de reddingswerkers, de onderzoekers en de terrorist. Groner is de stille getuige en daardoor eeuwige buitenstaander van een realiteit waar hij zich onmogelijk van kan distantiëren.
Geert Van Moorter (Bel.) – Onder de bommen in Bagdad , de camera als stethoscoop, 2004, video, 40′
Baghdad , 2003: Doctor Geert Van Moorter is an emotional person. In 2003 he travelled to Iraq on commission to Medicine for the Third World . Before he arrived in Baghdad , he had barely touched a video camera, but Bush and Blair changed all that. Watching from the Palestine Hotel, Geert and his camera were the sad witnesses to the first bombardments of the city. Filming became a form of preventive medicine. Under the motto ‘I do what I feel’, he went out into the streets and filmed the looters. And of course the camera also went with him on hospital visits, as a social stethoscope.
Bagdad, 2003: dokter Geert Van Moorter is een gevoelsmens. In 2003 reisde hij naar Irak in opdracht van Geneeskunde voor de Derde Wereld . Voor zijn aankomst in Bagdad had de dokter amper een videocamera aangeraakt, maar Bush en Blair beslisten daar anders over. Vanuit het Palestine Hotel is Geert met de camera de trieste getuige van de eerste bombardementen op de stad. Filmen wordt een vorm van preventieve geneeskunde. Onder het motto ‘I do what I feel’ trekt hij de straat op en filmt er de plunderaars. Uiteraard gaat de camera ook mee op ziekenbezoek – als een sociale stethoscoop.
Buy the video in the shop or on www.geertvanmoorter.be
